Woerdense persconferentie van de gezamenlijke kerken: Alleen Samen …

Op Eerste Pinksterdag preekte ik in een interkerkelijke viering in Woerden. Met als thema: Alleen samen vieren we Pinksteren.

Ik preekte in de stijl van de persconferenties van de afgelopen coronatijd en kondigde een aantal ‘Pinkstermaatregelen’ aan. In een eerdere blog las je al wat je kunt leren van Mark Rutte.

Hierbij mijn tekst. 

 

Goedemorgen,

Zoals aangekondigd vieren we vandaag Pinksteren met de gezamenlijke Woerdense kerken. We hebben ons erover gebogen hoe we dat op een manier kunnen doen waarin elke traditie zich herkent. Ik moet vanmorgen nu eerst iets van uw tijd nemen om uit te leggen waarom we alleen samen Pinksteren willen vieren en welke maatregelen dat met zich meebrengt.

 

Waar staan we nu?

We zijn blij dat we elkaar als kerken weten te vinden.

Vorig jaar vierden we bijvoorbeeld in een overvolle Petruskerk met elkaar Bevrijdingsdag – daar wordt nog steeds over gesproken. De afgelopen maanden sloegen plaatselijke voorgangers de handen ineen om een luisterend oor te bieden. Leden van diverse kerken zoeken elkaar op om te bidden.

Dit is positief, maar er schuilt ook een risico in. Als de eenheid weer wat meer op de achtergrond raakt en we weer te veel met onze eigen kerk, kerkelijke tradities en standpunten bezig zijn, verslappen we. Daardoor kan er zomaar weer – net als in de kerkgeschiedenis- een piek komen in die verdeeldheid.

 

Daarom onze hoofdboodschap voor vandaag:

Alleen samen vormen we het Lichaam van Christus.

Dit op basis van het advies van Paulus uit 1 Korintiërs 12, waarin hij stellig vaststelt dat je elkaar nodig hebt om een lichaam te vormen. Je kunt niet zeggen dat het oor belangrijker is dan het oog. Of de hand belangrijker dan de voet. Iedereen heeft zijn eigen plek binnen het lichaam. Er kan geen enkel lichaamsdeel worden gemist!

Voordat Paulus dit voorbeeld uitwerkt, schrijft hij:

 

7. In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente.
8. Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis;
9. de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen.
10. En weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is.
11. Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals hij wil.

 

Twee opmerkingen hierbij

Ten eerste willen we benadrukken dat Paulus dit schrijft aan de gemeente in Korinthe, die uit meerdere groepen bestond. De een klopte zich hier op de borst vanwege zijn kennis, de ander vanwege het spreken in klanktalen. Alsof de een belangrijker zou zijn dan de ander! Paulus rekent hiermee af. Iedere gelovige ontvangt de Geest. Dat vieren we met Pinksteren. Voor die tijd werd de Heilige Geest als het ware uitgestort op een bepaalde persoon, voor een bepaalde tijd en een bepaalde taak. Sinds Pinksteren ontvangt iedere gelovige de Geest.

Het kan daarom ook niet waar zijn dat in een van onze kerken maar twintig procent van de mensen actief is. Het verdient de voorkeur dat iedereen een taak heeft. De uitwerking van deze gedachte zal per kerk om maatwerk en overleg met de kerkenraad vragen en die ruimte willen wij de kerken ook bieden.

 

Mijn tweede opmerking: je kunt dit statement ook breder zien dan het functioneren van één lokale gemeente. Heel groot gedacht: we hebben de wereldwijde kerk nodig om de lengte en breedte, hoogte en diepte van de liefde van Christus te begrijpen. Dichterbij: we hebben de verschillende plaatselijke kerken nodig om meer van Gods veelkleurige liefde te ervaren.

 

Je kunt dus bijvoorbeeld niet zeggen dat je mensen uit de Gereformeerde Gemeenten niet nodig hebt. Omdat je ze misschien wettisch vindt, hun nadruk op de zondagsrust en psalmen op hele noten. Horen ze daarom niet bij het Lichaam?

Je kunt niet zeggen dat je de mensen uit CAMA Parousia niet nodig hebt, omdat ze volgens jou overal zo zeker van zijn, een andere visie hebben op de doop en hun handen in de lucht steken als ze zingen. Behoren ze daarom niet bij het Lichaam van Christus?

Je kunt niet zeggen dat je de Luthersen niet nodig hebt, omdat je denkt dat ze vrijzinnig zouden zijn of dat je hun liturgie ouderwets en saai vindt. Behoren ze daarom niet bij het Lichaam van Christus?

En zo zou ik kunnen doorgaan over de diverse Woerdense kerkgenootschappen.

 

Ik onderstreep nogmaals dat we de plaatselijke kerkgenootschappen nodig hebben. Natuurlijk weten we allemaal dat we verschillend zijn en dat er diverse geloofsbelevingen naast elkaar bestaan. Dat heb je zelfs al binnen één kerkgenootschap. Soms schuurt dat. En toch benadrukken we vandaag dat Gods karakter zichtbaar wordt in de diverse kerken en individuen, die allemaal een ander accent weerspiegelen van Wie Hij is.

 

En daarmee komen we bij de besluiten van vandaag:

• Vouw je handen om net als Jezus te bidden dat we één zijn, zodat de wereld weet waar Jezus voor gezonden is (Johannes 17).
• Gebruik je ellebogen niet in het Koninkrijk van God om vooruit te komen.

Wordt een van de Woerdense gemeenten gezegend met veel nieuwe leden? Deel in elkaars vreugde.

Lijdt een van de Woerdense gemeenten pijn? Dan lijden we allemaal mee. Lees het nog maar eens na in 1 Korintiërs. 12.

• We blijven fysiek gezien op 1,5 meter afstand, maar zoeken contact van hart tot hart. Anders zou de verdeeldheid immers kunnen opvlammen.
• Ga met elkaar in gesprek. En voor de goede orde: begin niet meteen een discussie over de doop, de gaven van de Geest of de rol van Maria, maar luister naar elkaar en ga in gesprek over dat wat verbindt.

 

Ik lees vers 3 uit 1 Korintiërs 12:

niemand kan ooit zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest.

 

Laat dit onze gemeenschappelijke basis zijn en vraag aan elkaar wat dat voor jou persoonlijk betekent. Hij is Heer van de schepping, van de wereld en van wat er in jouw en mijn leven gebeurt.

 

Tot slot willen we toevoegen dat het een Bijbelse opdracht is ons in te spannen om de eenheid te bewaren. De eenheid die de Geest geeft, schrijft Paulus er in Efeziërs 4 achteraan.

Dat blijft het uitgangspunt.

 

In 1 Korintiërs 12 lees je iets vergelijkbaars.

• Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest.
• Er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer.
• Er zijn verschillende uitingen, maar er is één God.

Het lijkt alsof Paulus drie keer hetzelfde zegt.

Vanuit de Joodse traditie is iets waar als drie personen het zeggen. Hier zien we drie Personen aan het woord: de Geest, de Heer en God.

Alleen samen zijn we het Lichaam van Christus. Alleen samen dankzij de drie-enige God!

 

Rest mij nog iedereen gezegende Pinksterdagen toe te wensen. Dat gezegd hebbend geef ik graag het woord aan ds. Hans Berkheij, predikant van Hervormd Noord-west, om vanuit zijn expertise als Bijbelgeleerde meer te vertellen over de Drie-eenheid.

 

Bekijk hieronder de persconferentie:

 

 

Download hieronder de Pinkstermaatregelen:

(met dank aan Karin Timmerman)