[Column] Wonderlijke ochtend
‘Ik was een avondmens, maar na het lezen van Miracle Morning sta ik vroeg op. Ken je het boek? Het veranderde mijn leven.’ Ik geef Arco het voordeel van de twijfel en luister naar zijn verhaal.
Arco maakt tijdens een van mijn trainingen een preek over getuigen. Getuigen, dat is ergens enthousiast over zijn, en zo overtuigd zijn dat je anderen wilt laten delen in de vreugde over jouw ontdekking. Arco was zo enthousiast over groene smoothies, dat zijn gesprekspartner ook groene smoothies ging drinken. En toen hij diezelfde persoon later over Miracle Morning vertelde, besloot hij voortaan ook vroeg op te staan. Arco gaat dit verhaal delen tijdens zijn preek om te laten zien dat we mogen getuigen van de hoop die in ons is.
’s Avonds bestel ik het boek Miracle Morning en de volgende dag lees ik het in één ruk uit. De auteur adviseert elke dag te starten met zogenoemde S.A.V.E.R.S. Eerst stilte, gevolgd door affirmaties, oftewel positieve gedachten. Dan visualisaties, exercises, reading en scribing. De schrijver rekent af met snoozen, want daarmee zou je je lichaam het signaal geven dat je tegen de dag opziet. In grote lijnen spreekt dit me wel aan. Met een frisse blik kijk ik naar het christelijk begrip stille tijd.
Op een zomeravond, vlak na het lezen van het boek, bid ik: ‘Heer, U stond vroeg op om tijd met uw Vader door te brengen. Bij dezen beloof ik dat ik morgen om die reden opsta zodra ik wakker word.’
De volgende ochtend word ik om kwart voor vijf wakker. ‘Heer? Was dit niet wat overmoedig van me? Een tikkeltje overdreven?’
Maar ik wil niet toegeven aan mijn neiging een compromis te sluiten en word stil. Ik affirmeer dat ik Gods geliefde dochter ben en visualiseer hoe mijn geslaagde dag eruit zal zien. Dagenlang gaat het zo door. De lange zomerdagen worden dagen waarin ik gefocust ben. Ik getuig ervan. Ik getuig dat Miracle Morning ook mijn leven veranderde.
Na een week ben ik bekaf.
Ik geloof nog steeds in Miracle Morning, maar dan op een manier die beter bij me past. Als ik nu extreem vroeg wakker word, draai ik me nog eens om. Met een affirmatie. Dat de Vader van me houdt. Ook als ik niet kan tippen aan het gebedsleven van zijn Zoon. Wat een wonder!
Deze blog verscheen als column in het Nederlands Dagblad van 8 augustus 2020.
