[Column] Roddelen met kinderen

Geplaatst op november 15, 2023

in Blog, Columns (eerder gepubliceerd in ND)

‘Zal ik jullie vanmorgen eens wat dingen vertellen over dominee Dick die je nog niet weet? Hij is er vanmorgen toch niet …’ Ik leid een kindermoment met een stuk of twintig kinderen om me heen. Hun ogen glimmen. ‘Ja, doen? Ook wat gekke dingen?’ Ze knikken weifelend. Ik zeg maar snel dat het een grapje is.

De kinderen weten wel hoe dit heet: roddelen. Op de vraag wie dat weleens doet, gaat ongeveer de helft van de vingers omhoog. ‘Vertel eens, wat is er zo leuk aan roddelen?’ Een ijzige stilte. Een paar kids halen hun schouders op. ‘Niks!’ zegt een jongetje van een jaar of zes. ‘Maar er móet toch iets leuks aan zijn? Anders doe je het toch niet?’

Het blijft stil. ‘Ik vraag het wel aan de volwassenen. Draai je even om en kijk wie van hen weleens roddelt.’ Bijna alle handen gaan omhoog.

‘Zie je wel, bijna iedereen roddelt weleens.’ ‘Ik heb het nog nooit gedaan, hoor!’ zegt een kind van een jaar of zeven. ‘Jaja…’ reageert zijn buurman met een ondertoontje.

‘Kan een volwassene vertellen wat er zo leuk aan is dan?’ Een dertiger komt spontaan naar voren en vertelt dat het vaak zo lekker voelt. Hoe herkenbaar!

Bijna alle kinderen willen me wel helpen om iets uit te kunnen leggen over roddelen. Een jongen mag een tube tandpasta uitknijpen. Vervolgens vraag ik aan een meisje of zij de tandpasta weer terug wil stoppen. Ze kijkt me geschokt aan. Een behulpzaam jongetje zegt nog dat híj het wil doen. Ik zeg maar snel dat dat niet kan. ‘De tandpasta is eruit en je krijgt die niet meer in de tube. Zo is het eigenlijk ook met roddelen. We gaan er een liedje over zingen van Elly en Rikkert: “Roddelen klessebessen. Tongetjes zo scherp als messen. Pas toch op wat je doet. Roddelen is niet goed”. Daarover ga ik het zo hebben in de preek.’ Tegen de grote mensen: ‘Die gaat over elkaar aanvaarden, omdat we aanvaard zijn door Christus.’

Omdat ik graag positief afsluit, vraag ik of we iets kunnen bedenken in plaats van roddelen. ‘Níet roddelen?’ probeert er een. ‘Iets aardigs zeggen?’ Dat lijkt me een goed idee en daarom vraag ik wie er iets aardigs wil zeggen over dominee Dick. ‘Hij is een goede dominee!’ Ik vraag of hij dat in de camera wil zeggen. ‘Ik vind je een goede … domino!’, zegt hij per ongeluk. Hij proest het uit. Ik ook. ‘Snap je waarom we allemaal zo hard moeten lachen?’ probeer ik boven het gelach uit te komen om de – mogelijk voor hem – ongemakkelijke situatie weer recht te breien. ‘Ja! Omdat ik het verkeerd zei!’ ‘Ook volwassenen zeggen dit weleens verkeerd, hoor. Geeft niks!’ ‘Ik wist wel dat ik het verkeerd zei, hoor.’ ‘Geeft niks’, zeg ik nog eens. ‘Ik vond het juist een goede grap!’ Vond hij eigenlijk ook wel.

Met een smile op ons gezicht zingen we uit volle borst het refrein: ‘Heer, zend Uw licht en Uw waarheid. Dat zij mij leiden voor altijd.’

Deze blog verscheen op 15 november 2023 als column in het Nederlands Dagblad.