[COLUMN] Maandverband

Ik doe vandaag een dagje sloppenwijk, in India. Ik loop door een labyrint van smalle steegjes waar ik om de viezigheid heen moet stappen. Kinderen en volwassen begroeten me vriendelijk.

 

Sunita, die dagelijks in de wijk werkt, loodst me erdoorheen. We gaan naar het gezin van een van de honderden sponsorkinderen van World Vision. Broerlief neemt het woord. Zijn zusjes mochten eigenlijk niet naar school van zijn vader, maar World Vision overtuigde hem dat dit toch beter zou zijn voor hun toekomst. Zijn moeder durft dankzij World Vision de straat weer op. Ze weet nu dat ze de politie kan bellen als er gevaar dreigt. Na een halfuur moeten we weer gaan.

 

Via een smal steegje word ik een huis binnengeleid. Op de grond zitten zes vrouwen. Bij de buren wordt een stoel gehaald. De vrouw des huizes knipt stukken verband. Haar buurvrouw legt meerdere stukjes op elkaar en een ander drukt het aan. De volgende knipt het bij. Met open mond kijk ik toe. Met tijd, aandacht en gezelligheid wordt hier een voorraad maandverband geproduceerd.

 

Sunita vraagt wie wil vertellen wat ze doen. Dat willen ze allemaal wel. Ze vormen een self help group die van de overheid machines heeft gekregen om dit bedrijfje te kunnen starten. Ieder heeft een bedrag ingelegd om materialen te kopen. Per dag produceren ze ongeveer tweehonderd maandverbanden. Vol trots vertellen ze hoe ze voor de verkoop zes verbandjes inpakken in kranten. Een van de vrouwen pakt een verbandje en giet er blauwe inkt op om me ervan te overtuigen dat ze niet doorlekken. Ik klap. Zij lacht van oor tot oor.

 

Ze staan op. Ze willen me nog iets laten zien waarvoor we in een ander steegje naar boven moeten. Hier wordt de hele boel steriel gemaakt. Wat een toewijding en teamwork om per dag een klein bedrag te verdienen!

 

Na een paar bezoeken word ik verwelkomd in een gemeenschappelijke ruimte waar ongeveer tachtig mensen bij elkaar zitten. Ik herken kinderen en jongeren van die ochtend. We zwaaien naar elkaar.

 

Jongeren uit de wijk hebben een programma in elkaar gezet met liedjes, dans, sketches en presentaties. Jongerengroep Joy voert op straat sketches op om kinderen te laten zien hoe ze hun handen het beste kunnen wassen. De Enthousiastic Youth leert kinderen dat het een recht is nee te zeggen tegen geweld.

 

Dan word ik naar voren geroepen. Ik bedank voor de gastvrijheid en voor het delen van de hoop die in hen is. Ze knikken opmerkelijk hard bij dit woord. Ik vertel hoe belangrijk het is om joy, vreugde, te ervaren. Dat Jezus kwam om joy to the world te brengen. Ze hangen aan mijn lippen als ze horen dat enthousiastic letterlijk in God zijn betekent. Ik druk hen op het hart dat Jezus de bron is van dit enthousiasme. Ze knikken opnieuw en applaudisseren. Zowel hindoes als moslims als christenen. En misschien verbeeld ik het me, maar volgens mij klapt de maandverbandclub nog het hardst van allemaal. Dit keer lach ik van oor tot oor.

 

Deze blog verscheen op 29 februari 2020 als column in het Nederlands Dagblad.

 

Wil jij meisjes een hygiënekit geven?

Dat kan voor 12 euro via World Vision! 

 

Ik wil wel een hygiënekit geven
 

Tip: Nodig me kosteloos uit als spreker via World Vision in jullie kerk, gemeente of op jullie event! 

 

Me kosteloos uitnodigen als spreker via World Vision