[Column] Koudwatervrees overwinnen

‘Weet je wat ik weleens zou willen proberen? Winterzwemmen! Ga je mee?’ vraag ik aan mijn vriendin Mirjam.

Verbijsterd kijkt ze me aan. ‘Waarom wil je dat nu opeens?’

 

Ik ging vroeger alleen de zee in als het kwik boven de 35 graden uitsteeg. In de winter vluchtte ik naar warmere oorden. Vriendinnen deden me na als ik weer eens stond te rillen. Mijn ouders draaiden de thermostaat hoger als ik kwam.

Toen iemand me tijdens een barbecue wees op mijn blauwe lippen, besloot ik er iets aan te gaan doen. Al jaren hoorde ik mensen zweren bij koud douchen. Mij niet gezien, had ik altijd gedacht. Diep vanbinnen klonk zelfs een stemmetje: houd je verre van mensen als Wim Hof, The Iceman, laat je niet in met zijn oosterse meditatietechnieken.

 

De volgende dag besloot ik toch eens te googelen op de voordelen en wetenschappelijke bewijzen. Mij werd van alles beloofd: een verhoogde alertheid, een sterker immuunsysteem, een beter humeur én een lichaamstemperatuur die op peil is. Het leek me te mooi om waar te zijn. Maar tegelijkertijd: het proberen waard.

 

Inmiddels ben ik anderhalf jaar verder. De thermostaat hoeft niet meer omhoog en ik heb het echt veel minder snel en veel minder vaak koud. Ik ben helemaal om, en klaar om de uitdaging van het winterzwemmen aan te gaan.

 

Onderweg naar het strand vind ik mezelf bij voorbaat een held, daarna een beetje gek en dan weer gewoon nieuwsgierig.

‘Ik vind het ook een beetje eng’, zeg ik. ‘De zee is nog kouder dan de douche.’

‘Het valt vast mee’, zegt Mirjam.

 

Ik loop de zee in. Het water is 7 graden Celsius. Mijn lijf schrikt, maar door te focussen houd ik mijn ademhaling onder controle. Mijn verstand-op-nulvoornemen maakt al snel plaats voor een het-valt-echt-meegedachte. Ik blijf langer in het water dan gepland.

Mirjam staat op het strand klaar met mijn badjas. Als ik de branding uit loop, vraagt ze hoe het was.

‘Apaaaart!’ Meer kan ik er niet meteen van maken. Ik bekijk mijn rode benen en lichtblauw uitgeslagen handen. Terwijl ik me afdroog, voel ik me een beetje verdoofd, alsof er mesjes in mijn voeten worden gestoken.

 

Thuis, onder de warme douche, bedenk ik me dat het ook wel lekker makkelijk was om nadruk op het lichamelijke als zweverig te bestempelen. Volkomen onterecht, als ik alleen al denk aan het Bijbelse knielen en het opheffen van je handen. Ik neem me voor weer vaker het Jezusgebed uit de vierde eeuw te gaan bidden, waarbij je bidt op je ademhaling. Jaren geleden vond ik dat ook nogal alternatief. Maar koudwatervrees, dat blijk je prima te kunnen overwinnen.

 

Deze blog verscheen als column in het Nederlands Dagblad van 8 januari 2022.