Hij werd aangekondigd als eerste spreker op Opwekking. In sprekersland is dat iets om trots op te zijn. Gor Khatchikyan leidt een druk bestaan als arts, spreker en schrijver. In 2012 won hij de talentenjacht Premier gezocht. Gor ziet nog wel een rol voor zichzelf weggelegd in de Tweede Kamer. Niet als doel op zich. ‘Alles wat ik doe, is een middel om Gods koninkrijk te bouwen.’

door Bettina Vlot

In 2012 organiseerde je samen met Paulien de eerste trainingsdagen Geloofwaardig Spreken. Welke droom had je voor ogen? 

‘Mijn drijfveer was dezelfde als die van Paulien: het geloof en de Bijbel zijn te mooi om daar lelijk over te spreken. Mensen kunnen daarin training gebruiken om beter te worden. De droom die ik heb, is betere vertegenwoordigers van het Woord van God.

Het meest heb ik genoten van reacties van mensen als ze iets pakken. Ze komen met een eigen stuk, ik geef tips en uiteindelijk wordt hun verhaal een stuk mooier of leuker. Mensen boeken echt resultaat. Ook het sparren met Paulien was een genot. De zoektocht samen vond ik heel leuk.’

Wat is volgens jou geloofwaardig spreken?

‘Aan de ene kant dat de manier van spreken vaardig genoeg is voor het Woord van God, want dat is heilig. Ten tweede dat God ons waardig heeft gevonden om Zijn woord te brengen. Hij heeft ons goedgekeurd. En ten derde dat het echt is. Jouw leven is jouw preek. Mensen moeten meteen kunnen zien: jij leeft je woord. Anders is het hypocriet.’

Hoe vind je het om te spreken voor een groep?

‘Nou, het valt me op dat ik het de laatste tijd spannend vind. Maar daar ben ik blij mee, want het betekent dat ik nog niet afgestompt ben. Daar ben ik heel erg bang voor. Spreken geeft me nog altijd een adrenalinekick. Ik vind het een sport om al doende te zien dat mensen geraakt worden. Dat ze geboeid zijn of zich ongemakkelijk voelen. Ik hou ervan om te confronteren en geniet als mensen onrustig of boos worden. Een van de mooiste complimenten die ik ooit kreeg was van iemand op een Bijbelschool die ik een avond lang had lesgegeven. Hij had de hele nacht niet geslapen. Dat vond ik fantastisch!’

Op je site staat dat je speeches voornamelijk motiverend en inspirerend van aard zijn. Waartoe wil je mensen motiveren en inspireren?

‘Ik wil mensen motiveren om positief te veranderen. Dat ze stappen zetten in hun leven en niet blijven hangen. Daarbij wil ik mensen inspireren om te geloven dat het kan. Geloof is heel belangrijk, niet alleen geloof in God, maar ook dat dingen kunnen veranderen. Daarvoor moet je mensen inspireren.’

Hoe wist je dat je kon spreken? Hoe heb je het ontwikkeld?

‘Op de middelbare school haalde ik heel hoge cijfers voor presentaties, ook als ik niks had voorbereid. Ik weet nog dat ik een presentatie hield over een ICT-onderwerp. Er waren ook andere mensen in de zaal aan het werk, maar die stopten op een gegeven moment waar ze mee bezig waren en luisterden aandachtig naar mij. Ik had het vermogen mensen te verbinden door te spreken.

Ik heb het niet meteen ontwikkeld, later in mijn studententijd wel. Toen ik het verlangen kreeg om in kerken te spreken, heb ik wel bewust stappen genomen om me te laten trainen. In het begin wil je te veel vertellen, maar dat is een valkuil van alle beginners. Mijn eerste echte spreekbeurt staat op video en als ik die bekijk, zie ik alle valkuilen van een beginner erin terugkomen. Te veel herhalen, niet afronden, geen keuzes durven maken. Ik leer het meest in de praktijk, gewoon door vlieguren te maken. Na iedere ervaring spijker ik toch weer wat bij en mede daardoor ben ik beter gaan spreken.’

Hoe maak je verbinding met je toehoorders?

‘Ik kijk mensen in de ogen. Op z’n hoogst gebruik ik een schema of mindmap, omdat ik ook graag de zaal inloop. Door stiltes te laten vallen, kan ik kijken wat er gebeurt. Als er een keer is gelachen, een keer is gehuild en mensen hebben iets nieuws geleerd dan heb ik een goede preek gehouden.’

Wat zijn overeenkomsten en verschillen in spreken voor Armeniërs en Nederlanders?

‘Beide groepen houden van verhalen. Een goede preek is dan ook een verhalende vorm. Louter droge exegese of een verklarende Bijbelstudie werkt zelden echt goed. Het verschil ligt in de autoriteit die je als spreker moet hebben. Oosterse culturen hebben autoriteit nodig. Als je dan naast de mensen gaat staan, nemen ze je niet meer serieus. Terwijl de Nederlander het juist laagdrempelig wil.’

Gevlucht uit Armenië, jarenlang in onzekerheid geleefd als asielzoeker, uitgeprocedeerd, toch mogen blijven, ondertussen een studie Geneeskunde afmaken, een tv-programma winnen en inmiddels ben je arts, schreef je het boek Gelukzoeker en ben je een veelgevraagd spreker. Ik zou het allang hebben opgegeven.

Hoe heb je dit kunnen doen?

‘Dat heeft met drie dingen te maken, denk ik. Allereerst mijn verbond met God. Ik ben vastberaden om – wat er ook gebeurt – blind te geloven in en te vertrouwen op Hem. Ten tweede de stabiele thuissituatie met ouders die van me hielden en in mij hebben geïnvesteerd. En als derde speelt mijn karakter een rol. Ik ben van nature een optimist. Ik denk niet ‘waarom?’, maar ‘wat nu?’. Als er iets gebeurt, vind ik het veel boeiender om over die laatste vraag na te denken. Ik had voor geen goud willen missen wat ik heb meegemaakt. Achteraf ben ik blij dat ik die woestijn heb mogen ervaren, omdat ik dingen heb geleerd. Het gevaar van rijkdom is dat je lauw wordt, dat je denkt dat alles zo hoort. Je ervaart het gemak, maar waardeert niet wat je hebt. Daardoor verlies je doelen in het leven. Doelgericht streven is voorwaarde voor een gelukkig leven. Door ergens voor te vechten, ga je veel bewuster en intenser leven en op God vertrouwen.’

Je bent aangekondigd als eerste spreker op Opwekking. Kun je al een tipje van de sluier lichten? Hoe bereid je je voor?

Lachend: ‘Niet.’ Vervolgens serieus: ‘In mijn hoofd ben ik al aan het malen over een thema, maar ik weet niet of ik daar al iets over mag zeggen. Ondertussen oefen ik in kleinere settings door try-outs te doen. Ik vind het een enorm voorrecht dat ik op het hoofdpodium van Opwekking mag spreken. In sprekersland is dat iets om trots op te zijn. Het klinkt heel menselijk misschien, maar ik zal nooit schijnheilig zijn en zeggen dat het me niks doet. Ik vind het een heel mooi podium om te staan. Mensen uit allerlei kerken zetten een paar dagen apart om doorweekt te raken in het Woord van God en ik mag daar een bijdrage aan leveren.’

Wat valt je op aan deze foto van Gor? Bekijk het in de video hieronder.

(vanaf ongeveer 8.24 kom je erachter!)