[COLUMN] Kerkelijk behang

Een paar regenachtige dagen leenden zich goed voor het opknappen van mijn werk- en gesprekskamer, de ‘boskamer’ volgens mijn neefjes en nichtjes. Tijdens logeerpartijen sliepen ze graag in het bos.

Sinds 2012 begeleid ik mensen die (s)preken voor groepen. Regelmatig oefent iemand een stukje van zijn preek of presentatie. ‘Hij moet naar een kerk kijken in plaats van naar dat bosbehang’, dacht ik vaak. Maar hoe pak ik zoiets aan? Ik stelde het uit. Tot afgelopen zomervakantie. Via Facebook riep ik creatieve fotografen op om een kerk vanbinnen te fotograferen, zodat ik daar fotobehang van kon laten maken. Toen ik een foto zag op de site van Kerkfotografie hoefde ik niet verder te kijken.

 

Mijn schoonzus Linda zou komen behangen. Ik stoomde alvast het behang eraf en appte haar de foto waarvan ik behang had laten maken. Ik slikte nog net in dat ik binnenkort haar kinderen wilde uitnodigen om te slapen in de kerk. Er kwam meteen een reactie op de foto:

‘Echt?! Je hebt niet zoveel met kerken, toch?’

Linda kent me al jaren. Ze maakte mijn overstap mee van de Gereformeerde Gemeenten naar de PKN (zie bijvoorbeeld het gesprek hierover met Arjan Lock in Nederland Zingt). Ze luisterde naar enthousiaste verhalen, maar die gingen nooit over het historische kerkgebouw.

 

Inmiddels spreek ik ruim vijftien jaar. In allerlei kerken. Toen ik een keer voorstelde aan mijn neefje Barend (destijds een jaar of tien) met mij mee te gaan naar een kerk, vroeg hij:

‘Is het een banken- of stoelenkerk?’

‘Ehm, geen idee. Ik spreek er voor het eerst. Ik verwacht stoelen. Hoezo? Vind je dat lekkerder zitten?’

‘In een kerk met stoelen zingen ze meestal leukere liedjes. Ik ga dus mee.’

 

Barend onderstreepte dat de inrichting van een kerk vaak iets zegt over de invulling van die dienst. En die invulling doet iets met je. Zodra ik bijvoorbeeld de zoveelste gymzaal binnenstap, heb ik zin om spontaan een gesprek te starten. Als ik echter een eeuwenoude kerk inloop, hoor ik de stilte en kom ik tot rust. Ik laat me meenemen in een traditie van eeuwen. Het maakt me bescheiden over mijn eigen geloofsbeleving. Spontaan wil ik een gesprek beginnen met Degene die zijn kerk bewaart.

 

Nu maar hopen dat mijn kerkelijke behangetje hetzelfde uitwerkt …

Ik zie uit naar mooie gesprekken in mijn ‘kerkkamer’. Met God. En met sprekers uit heel christelijk Nederland. Zowel uit banken- als stoelenkerken.

 

Ik wil meer weten over een individuele training
 

Deze blog verscheen op 31 augustus 2019 als column in het Nederlands Dagblad. 

 

Bron foto: Ruth de Jong – Houwink.