Wat je mist als je je preken in je eentje voorbereidt (deel 1)
Als spreker doe je rare dingen. Een van die rare dingen is dat je je preken zelfstandig voorbereidt. Elke week sta je voor een groep mensen. De woorden die je dan uitspreekt, moeten betrokken, krachtig, motiverend, stimulerend, accuraat, praktisch en spiritueel zijn, allemaal tegelijkertijd.
Elke week.
Deze blog is met toestemming overgenomen van Lane Sebring van Preaching Donkey.
En je bereidt je alleen voor. In je eentje. Ik denk dat het bij Mozes begon. Hij klom een berg op, hoorde God, kwam naar beneden en zei: “Dit is wat God zei”. Sinds die tijd hebben prekers al hun preken alleen voorbereid. We hebben het model nooit veranderd.
Ik was ook gewend mijn preken zelfstandig voor te bereiden. Ik las commentaren, bekeek preken en nam artikelen door. En waarschijnlijk werk jij ook zo. Maar je bent Mozes niet. Je bent geen oudtestamentische profeet. Er is niets wat jou verplicht deze methode te volgen.
Dat wil niet zeggen dat God niet tegen je kan spreken in je studeerkamer. Je zou van God moeten horen als je je voorbereidt. Als je al enige tijd preekt, weet je hoe bijzonder het is als dat gebeurt, na gebed en studie. Niets valt ermee te vergelijken. Maar dit betekent niet dat je elke preek zelfstandig zou moeten voorbereiden.
Waarom je je zelfstandig voorbereidt
Waarom bereid je je zelfstandig voor? Ik kan niet in je hoofd kijken, maar ik weet wat ik heb geleerd – en jij en ik hebben waarschijnlijk de nodige overeenkomsten. Er zijn vier redenen waarom je je preken zelfstandig zou kunnen voorbereiden.
1. Jouw pastor was gewend zich twintig uur in een kamer op te sluiten
Misschien was jouw pastor zo toegewijd dat hij/zij meerdere uren per week ‘verstopt’ in zijn studeerkamer zat om van God te horen. Dit was de reguliere methode tijdens de opleiding. Je ziet geen noodzaak daar verandering in te brengen.
2. Je ziet het als een spirituele ervaring
Jij bent ‘Gods man/vrouw’ en het moet van jou komen, anders heeft het niet de juiste hoeveelheid pastorsaus. Laten we eerlijk zijn, als je je met anderen voorbereidt, zou dat niet veel afdoen van het proces?
3. Je wilt de eer opstrijken
Als jij je dagenlang met een stapel boeken opsluit en dan met de diepzinnigste waarheden komt, kun je je koesteren in de gloed van jouw inzichten. Iedereen zal tegen je opkijken, en je zult de ster zijn. Als je met anderen inhoud verzamelt, kunnen je toehoorders ontdekken dat niet alle inzichten van jou komen.
4. Je vindt dat jouw ideeën het beste zijn
Waarom zou je met iemand anders praten? Het is niet dat ze bijdragen aan iets wat je toch niet allang wist. Waarom vragen wat de stagiairs denken van je tekst? Jij bent afgestudeerd in theologie. Waarom een groep mensen vragen om feedback voor je je preek af hebt? Zij hebben geen jarenlange preekervaring.
Misschien bereid je je alleen voor om de simpele reden dat je het gewoon zo doet. Wat is daar mis mee? Het is overduidelijk een voorkeur, maar ik ondervond dat het heilzamer is om preken (in elk geval gedeeltelijk) in teams voor te bereiden.
Wat kan er mis zijn met dit model?
Nou en? Wat is er mis met het in je eentje voorbereiden van preken? Als bijna iedereen dit doet, wat kan er dan zo slecht aan zijn?
Als je je preek week na week zelfstandig voorbereidt, put je steeds uit dezelfde bron. En die raakt op een gegeven moment leeg. Je begint dezelfde verhalen te vertellen, dezelfde voorbeelden te gebruiken, selecteert dezelfde Bijbelteksten en onderwijst op dezelfde manier. Je bereidt preken voor over onderwerpen die jou aanspreken, ten bate van anderen. Het is niet logisch, maar het is de standaardmethode van veel pastors.
Wat gebeurt er als jouw preken week na week door jou zijn voorbereid in een kamer met boeken en een computer? Wat gebeurt er na jaren en jaren zonder input van anderen? Dit zijn de drie belangrijkste bevindingen:
1. Je preken missen relationele diepte
Je preken zouden rijk aan relationeel inzicht moeten zijn. De verhalen, voorbeelden en toepassingen die je gebruikt, zouden moeten komen van gevarieerde ervaringen met anderen. Die krijg je alleen als je anderen in het proces betrekt. Hoe meer input je krijgt van mensen in uiteenlopende levenssituaties, hoe groter de kans dat je in verbinding komt met mensen. Ik heb enorm veel voordeel van input van mensen die niet zijn zoals ik ben. Ik praat met een alleenstaande moeder en vraag haar om feedback over een preek die gaat over familie. Ik doorloop een concept met een oudere om te zien of ik in mijn preek een haakje heb voor ouderen.
2. Je hebt blinde vlekken
We hebben allemaal blinde vlekken. Deze blinde vlekken zie je terug in je preken. De inhoud van een preek ontwikkelen is een van de lastigste taken die we als sprekers hebben. Je kunt zo in je studie opgaan en enthousiast worden van het materiaal dat het je ontgaat dat het voor de meeste luisteraars nergens op slaat. Anderen in je proces van voorbereiding betrekken weerhoudt je ervan met een idee of concept weg te lopen dat niet werkt.
3. Het hangt er allemaal van af of jij van God hoort
Je staat enorm onder druk als jij elke week met alle inhoud moet komen. Je bent niet oneindig wijs. Je kunt onmogelijk elke week precies weten wat er moet worden gezegd. Door in een team voor te bereiden put je uit een poel van wijsheid. Waarom geen team dat van God hoort in plaats van jij in je eentje?
Bron foto: Steven Houston, Unsplash
Lees ook deel 2: Hoe je je preken voorbereidt in een team.
Wil je een preek in een groep voorbereiden?
Veel deelnemers van Een preek die staat als een huis geven aan dat ze het fijn vinden om feedback te krijgen van hun werkgroep. Zodat je je preek niet zelfstandig hoeft voor te bereiden, maar geniet van de samenwerking met anderen.
