Als spreker is het makkelijk je te richten op de inhoud van een preek en je niet af te vragen of je toehoorders er klaar voor zijn jouw boodschap te horen. De hele week heb je de stof bestudeerd, en je bent helemaal opgeladen. Je hebt dagenlang aan niets anders gedacht. Je bent zo opgewonden dat je deze gedachten, waar je barstensvol van zit, eindelijk kunt delen. Maar je toehoorders zijn nog niet op dit punt. Ze zijn de kerk binnengekomen met van alles in hun hoofd, maar jouw preek zit daar niet bij. Ze hebben bij lange na niet hetzelfde niveau van geestdrift als jij.

Zo gaat dat nu eenmaal. Het onderwerp houdt jóu bezig – en niet je toehoorders.

geschreven door Lane Sebring, vertaald door Henk van ter Meij

Wat je eraan kunt doen

Een van de basistheorieën over communicatie is Aristoteles’ ethos, pathos, logos. Deze theorie beweert dat het beste spreken in het openbaar alle drie in zich heeft.

• Ethos: een geloofwaardige spreker
• Pathos: een boodschap die mensen op emotioneel niveau raakt
• Logos: een zinvolle boodschap

Met andere woorden: je toehoorders vragen onbewust drie dingen van je, voordat ze je het recht geven hen toe te spreken.

• Je moet betrouwbaar zijn.
• Je moet hun hart aanraken.
• Je moet hun geest stimuleren.

Als je aan deze drie voorwaarden voldoet, zullen je toehoorders eerder bereid zijn jou een luisterend oor te bieden.

De volgorde waarin je hieraan voldoet, is van groot belang.

Als de meeste sprekers al aan deze drie criteria voldoen, halen ze wel de volgorde door elkaar. Vaak knallen ze direct hun argumenten erin, de stellige gij-zultwaarheden. Dit doen ze al voordat ze hun toehoorders voldoende reden hebben gegeven om te luisteren. Deze sprekers denken: ‘Als ik ze maar met logica kan overtuigen, zullen zij wel gemotiveerd zijn om in actie te komen.’

Het punt is echter dat de meeste toehoorders zo niet in elkaar zitten.

Jacquelyn Smith heeft een overtuigend artikel geschreven, waarin ze de fouten bespreekt die sprekers in het openbaar maken. Ze zegt dat het niet geestdriftig zijn een van de fouten is.

‘Aristoteles zegt, dat pathos, wat overtuigen betreft, nog essentiëler is dan logos. Pathos gaat over gezonde hersenactiviteiten, zoals emoties, verhalen, voorbeelden, empathie, humor, verbeelding, kleur, geluiden, tastzin en kameraadschap, zegt Price. “Talloze studies tonen aan, dat mensen besluiten op grond van, ten eerste, emoties (pathos); daarna gaan we op zoek naar feiten en cijfers om onze emoties te rechtvaardigen (logos). Toehoorders doen hetzelfde. Probeer eerst middels je woorden, handelingen en visueel materiaal een emotie (vreugde, verrassing, hoop, liefde, empathie, kwetsbaarheid, droefheid, angst, jaloezie, schuld) in je publiek aan te wakkeren. Geef daarna de analyse om die emotie te rechtvaardigen.’

Een pakkende, overtuigende presentatie die je bij blijft, wordt in evenwicht gehouden door zowel informatie als inspiratie. ‘Zo’n presentatie spreekt zowel hoofd als hart aan, en benut feiten en gevoelens maximaal,’ zegt Smith.

Als het doel van je prediking levens veranderen is, zou het dan niet beter zijn om wat pathos te laten voorafgaan aan de logos? Om je toehoorders een probleem te laten doorleven, voordat ze de oplossing ervan kennen?

Je moet voor ogen houden, dat, alhoewel jij absoluut overtuigd bent van je argumenten en de reden dat ze ertoe doen, jouw toehoorders dat niet zijn. Neem de tijd voor het moeilijke werk om je toehoorders ertoe te brengen naar je te wíllen luisteren. Andy Stanley noemt dit spanning opbouwen, en dat is precies wat een goede verteller doet. Elk goed verhaal pakt je eerst emotioneel en leidt je vervolgens naar de oplossing of uitkomst.

Preken op deze manier laat God altijd de Held van elk verhaal zijn. God is het Antwoord op de vraag, de Genezer van pijn, de Hoop voor de hopeloze situatie.

Probeer dit eens in je volgende preek: breng, voordat je het antwoord geeft, eerst het probleem goed in beeld. Verzeker je ervan, dat, voordat je de feiten, waarheden en argumenten presenteert, je toehoorders begrijpen waarom ze erop betrokken zouden moeten zijn. Waarom het ertoe doet. Geef voorrang aan voelen boven denken.

Presenteer het probleem dusdanig dat iedereen die luistert het voelt. Geef ze vervolgens het antwoord. Het antwoord is te vinden in de Schrift. In Jezus. In het evangelie. Deze benadering leert mensen naar God te gaan met hun levensvragen. In mijn nieuwe boek Preaching Killer Sermons werk ik dit concept uit in een hoofdstuk getiteld Give Them a Reason to Keep Listening: Why Your Listeners Must Feel it Before They Care about it. Lees het maar eens.

Wat werkte voor jou? Heb je weleens iemand gezien die op deze manier communiceerde? Werkte het?

Met toestemming overgenomen van Preaching Donkey.

Bron foto: Pixabay.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Wil je getraind worden in het houden van een preek vol spanning?

Ik wil meer info over een training waar ik oefen met spanning opbouwen