Er zijn legio manieren om je preek te starten. Eerder las je allerlei ideeën om de interesse te wekken met een inspirerend intro. Peter Mead zet vijf minder handige manieren op een rijtje. Gevolgd door drie tips.

Door Peter Mead van Biblical Preaching

Vertaald door Henk van ter Meij

1. De Bijbellezing

Er zijn mensen die de tekst aankondigen en lezen zonder eerst iets over de tekst te zeggen. Ik begrijp het verlangen om Gods Woord een belangrijke plaats te geven, maar daar zit ook aan andere kant aan. Bij deze aanpak zouden je hoorders weleens niet klaar voor de tekst kunnen zijn. Als er een echt stimulerend aanbiddingsmoment is geweest en je hoorders echt gefocust zijn, zou het kunnen zijn dat deze aanpak voor een aantal mensen werkt. Over het algemeen is dit, hoe goed bedoeld ook, niet de ideale start voor een preek.

2. De interessante of leuke anekdote

Sommigen zien de eerste paar minuten van een preek als de uitgelezen mogelijkheid een prachtig verhaal te vertellen, waarna de spreker de koppeling knarsend in de eerste versnelling zet, aan het stuur draait en een andere richting inslaat om aan de echte boodschap te beginnen. De tijd die je hieraan besteedt, kan zoveel beter worden gebruikt. Deze manier is, over het algemeen, niet zo goed.

3. De context van de passage

Deze manier is perfect, wanneer je gemeente je de hele week heeft lastig gevallen met de vraag of je hen zou willen vertellen over de context van de regeringsperiode van koning Zedekia of over die vervelende leugenaars op Kreta. Oh, heb je hierover nog niet veel telefoontjes gehad? Houden zo, en niet op deze manier je preek beginnen.

4. De twijfelende aanloop

Net zoals een kind zich voorbereidt op een gewaagde sprong, lijkt het wel of een spreker verscheidene pogingen onderneemt om de preek te beginnen. Dat is heel opwindend … voor de spreker.

5. De zwerftochtmethode

Net zoals een aarzelende gids allerlei huizen afgaat, voordat hij uiteindelijk bij het huis begint waar het eigenlijk om te doen was. Deze methode mag dan voor de spreker geruststellend zijn, voor de luisteraars is het saai.

Geen van deze aanpakken zijn bijzonder doeltreffend. Nu volgen drie dingen om te onthouden, wanneer je een intro op je preek voorbereidt.

1. Maak het intro zo lang als nodig en zo kort mogelijk.

Een goed intro doet precies wat het moet doen. Niets meer, maar ook niets minder.

2. Wek de motivatie bij je toehoorders op om jou te horen spreken over deze boodschap bij deze passage. 

Stel jezelf de vraag of dit intro je toehoorders motiveert om naar jou, deze boodschap en deze passage te luisteren.

3. Zorg ervoor dat je toehoorders willen dat je verder gaat.

Wanneer je intro klaar is, moeten je hoorders willen dat je verdergaat. Er bestaat geen one-size-fits-all-intro. Soms is een verhaal prima, soms moet je een vraag stellen, of een probleem omschrijven, of de verbeelding prikkelen, of een krantenkop lezen, of een persoonlijke worsteling delen. Wat je ook doet, houd deze drie regels paraat bij je voorbereiding.

Wil je getraind worden in het houden van een intro waarmee je de interesse wekt? 

Ik wil meer info over een training waar ik oefen met het intro