Vrienden nodigden me uit voor een kookworkshop. Met een paar onbekenden sta ik af te wassen.

‘En wie ben jij?’ vraagt de persoon naast me met een theedoek in zijn handen.

‘Ik ben Paulien.’

‘Ben je getrouwd?’

‘Nee.’

‘Ben je gescheiden?’

‘Nee.’

‘Huh? Je bent niet getrouwd en niet gescheiden? Heb je dan een vriend?’

‘Nee, ook niet.’

‘Heb je wel relaties gehad dan?’

Acuut vergeet ik het volgende bord te pakken. Moet ik nou gaan uitleggen waarom ik niet ben getrouwd? Ik mompel iets als ‘Soms lopen dingen zo …’ en pak het volgende bord.

Ik weet niet meer hoe ik het gesprek heb afgerond. Maar wel dat ik de indruk kreeg dat ik werd beoordeeld op mijn burgerlijke staat. Dat overkomt me vaker, offline én online. Zo word ik vaker gegoogeld op ‘Paulien Vervoorn getrouwd’ dan ‘Geloofwaardig Spreken’ en vaker op ‘Paulien Vervoorn single’ dan op mijn boeken. En vaker op ‘leeftijd‘ dan op ‘spreektrainingen‘.

In de kerk is het niet per se anders. Twee neefjes van me gingen mee toen ik pas ergens preekte.

Na afloop kwam er bij de koffie iemand naar me toe: ‘Je noemde dat je twaalf neefjes en nichtjes hebt. Het viel me op dat je het niet over je eigen kinderen had. Heb je die niet?’

‘Nee.’

‘Ben je ook niet getrouwd?’

‘Nee.’

‘Ah, ik vroeg het me even af. Dankjewel!’

Een paar weken later word ik ergens uitgenodigd om te preken over singles in de kerk. Voordat ik de Bijbel opensla, vertel ik deze twee verhalen. Ik word met grote ogen aangekeken. Twee mensen stoten elkaar aan. Na afloop vertellen ze me dat ze het herkenden. Onbedoeld geven we elkaar het signaal dat je anders bent als je niet bent getrouwd.

De kinderen van groep 6, 7 en 8 zitten in de dienst. Ik vraag hen of ze iemand uit de Bijbel kennen die niet was getrouwd. Ze hebben geen idee. Ze zijn zeker even vergeten dat je op de zondagsschool het beste ‘Jezus’ kunt zeggen als je het antwoord niet weet.

Jezus was single. Zijn vrienden Martha, Maria en Lazarus ook. En Paulus. Paulus laat een heel andere norm zien in 1 Korintiërs 7. ‘Ik zou liever zien dat alle mensen waren zoals ik.’ Omdat je in tijden van verdrukking beter niet de zorg moet hebben over een man en gezin. Omdat een huwelijk je in beslag kan nemen. Omdat je je als single met lichaam en geest kunt toewijden aan God.

Paulus geeft me het signaal dat ik niet apart ben of me hoef te verantwoorden. Sterker nog: ik volg zijn voorbeeld. Waren er maar meer mensen zoals ik. En nee, ik ervaar het echt niet elke dag als gave. Soms zoek ik heftig naar het bonnetje, in de hoop dat ik mijn single-zijn mag inruilen voor de gave van het gehuwd zijn. Op zulke dagen trek ik me op aan Paulus’ kernboodschap. Met Wie mogen we ons het meest verbonden weten? Precies. Een kind weet het antwoord: met Jezus. Op een dag komt Hij ons tegemoet. Dan sluiten we geen huwelijken meer. Dan worden alle tranen van onze ogen gewist. Met welke burgerlijke staat die ook te maken hadden. Dan draait alles om de liefde van en voor de Bruidegom.

Het lijkt me mooier om na mijn preken en tijdens de afwas dáárover in gesprek gaan.

Deze blog verscheen op 20 oktober 2018 als column in het Nederlands Dagblad. 

Een paar jaar geleden preekte ik ook een keer over singles. Lees hierover de veelgelezen blog Lieve Paulus, wil je daten?

Ik wil die open brief aan Paulus ook lezen!
 

Foto: Gabry Zijlstra.