Almatine Leene won in 2008 de, door het Nederlands Dagblad georganiseerde, prekenwedstrijd met een preek over geloofstwijfel. Almatine is predikant in de Neder-duits gereformeerde kerk in Stellenbosch. Ze is docent dogmatiek en kerkgeschiedenis aan de VIAA Hogeschool in Zwolle en is onderzoeker aan de Universiteit van Stellenbosch. Ze is lid van de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt en diende van 2008-2011 in het deputaatschap ‘mannen en vrouwen in de kerk’. Ze heeft diverse publicaties op haar naam staan. 

Wij vinden jou een Geloofwaardige spreker. Hoe vind je dat?

Ik vind geloofwaardig zijn en overkomen heel belangrijk als je spreekt, dus ik ben erg blij als mensen dat ook teruggeven. Je moet niet ineens een ander persoon zijn als je voor een groep staat. Ik gedraag me dan trouwens wel iets professioneler, maar ik wil nog steeds persoonlijk zijn, eerlijk en enthousiast.

Hoe vond je het als kind om een spreekbeurt in de klas te houden?

Leuk! Wel spannend natuurlijk, maar de onderwerpen zal ik nooit vergeten: het oog, de eekhoorn en borstkanker. Bij de spreekbeurt over de eekhoorn had ik zelfs een opgezet exemplaar bij me. Ik vond het zo’n mooi dier. Over het oog hield ik een spreekbeurt omdat ik een lui oog heb en over borstkanker omdat het bij ons in de familie heel veel voorkomt en mijn moeder daaraan is overleden.

Wanneer sprak je voor het eerst over bijbelse onderwerpen?

Toen ik nog heel jong was (6-7 jaar) speelde ik vaak domineetje en hield ik hele preken over verschillende Bijbelse onderwerpen. Ik weet nog dat bijvoorbeeld het feit dat iedereen zonde doet me heel erg bezig hield. Ik schreef het ook allemaal uit.

Wat pak je nu anders aan dan in het begin?

Ik preek sinds een jaar met een mindmap of ik gebruik slechts de PowerPoint hand-out als ik een lezing geef. Toen ik nog aan papier vast zat, was ik daar altijd zo mee bezig dat ik een stukje vrijheid miste en ook het contact met het publiek. Het maakt het wel wat spannender, maar dat is niet erg.

Aan welke presentatietips heb je veel gehad?

Ik heb al van jongs af aan veel tips van mijn vader gekregen want die houdt ook erg van spreken voor publiek. Maar de twee die ik nu vaak in mijn hoofd houd zijn:

– Langzaam spreken, want ik heb altijd de neiging wat te snel te spreken.

– Probeer niet teveel te willen zeggen. Dat vind ik nog steeds wel lastig overigens. Ik wil altijd zoveel mogelijk meegeven.

Wat merk je van de Heilige Geest in het voorbereiden en tijdens het spreken?

Het is heerlijk om op de Geest te kunnen vertrouwen, ik zet me 100% in, maar uiteindelijk geloof ik dat de Geest het werk doet en ik het aan Hem kan overlaten. Ik probeer goed naar Hem te luisteren bij het voorbereiden en ook tijdens het spreken.

Wat wil je bereiken met jouw spreken?

Ik hou ervan om mensen opnieuw aan het nadenken te zetten door weetjes of verhalen en enthousiast te maken voor God, zijn Woord en het leven. Ook hoop ik altijd dat mensen bemoedigd worden als ze het moeilijk hebben.

Op welke momenten heb je last van podiumvrees?

Ik heb er nooit zoveel last van, maar het gebeurt wel vaak dat ik een of twee avonden voor ik moet (s)preken droom dat ik de tekst vergeet, mensen weglopen en alles verkeerd gaat.

Wat zou je doen als Jezus de eerstvolgende keer in het publiek zou zitten?

Vragen of Hij wil spreken. Ik zelf zou niet zoveel anders doen want elke keer als ik spreek ben ik me bewust van zijn aanwezigheid door de Geest. Dat vind ik het mooie aan preken in de kerk, je richt je heel bewust op zijn aanwezigheid en ik voel me dan ook een dankbaar en slechts een dienstbaar instrument.

Ik wil nog meer inspirerende gesprekken lezen