Marcoen gaat eenmalig mee naar de kerk
Ik ga met je mee naar de kerk. Als je maar geen pogingen doet om me te bekeren …
Op deze voorwaarde ging Marcoen een keer met me mee naar de kerk.
Ik ben ongeveer twee jaar bevriend met Marcoen. Het was nauwelijks mogelijk dat hij me sprak zonder dat ik een keer wat vertelde over mijn grootste interesses: Jezus en de kerk.
Hij was meelezer van het boekje Welkom in de samenkomst en Feedback in de kerk. Ik vond het daarom bijzonder tof dat hij een keer meeging. In een spontane bui schreef hij er ‘s middags een stukje over op Facebook.
Na afloop schreef hij zijn bevindingen op Facebook:
‘En zo zat ik dus ineens op zondag in een kerkdienst. Een dienst van de Cama Parousia in Woerden. Niet omdat ik religieus geworden ben of zoek naar spirituele verrijking. Nee, de reden was veel aardser dan dat. Ik ga meewerken aan een training over feedback in deze kerk en het leek me wel goed om ter voorbereiding zo’n dienst eens mee te maken.
Bovendien: ik ben ook gewoon nieuwsgierig.
Onderweg in Kamerik komen we klassieke kerkgangers tegen: lopend, dames met hoedjes, mannen in zwarte pakken. ‘Collega’s’, zeg ik tegen vriendin Paulien die actief is in deze kerk en me bij de training heeft betrokken. Ze lacht en dat stelt me in zekere zin wel gerust. Zo’n soort kerk is het dus niet.
De locatie is de feestzaal van een sporthal. Gedateerd, maar wel gezellig. Een paar honderd mannen, vrouwen en kinderen zijn het. De diversiteit valt me onmiddellijk op. En de hond. Een vriendelijke grote bouvier. Iedereen is hartelijk en open en ik voel me welkom zonder dat er onmiddellijk van alles van me verlangd wordt. Er heerst een ongedwongen vrolijkheid die me wel bevalt.
De dienst duurt bijna twee uur. Een hele zit, maar de sfeer is vrolijk, ontspannen en spontaan, een beetje chaotisch zelfs. Mensen praten met elkaar, gaan tussendoor naar het toilet, zingen mee (sommigen staand met hun handen gespreid) en tijdens de preek zit een paar rijen bij mij vandaan een man op zijn mobiel te kijken.
Voorganger Jan Wolsheimer preekt over duurzaamheid en hoe we met de aarde omgaan. Een mooi verhaal met powerpointslides ter verduidelijking en een psalm (104) als inspiratie. Ik kan er een heel eind in meegaan, maar als het over God gaat, haak ik toch af. Hoe mooi en belangrijk het allemaal is, ik geloof niet in een God. Niet als principiële keuze of als dogma, maar gewoon omdat ik geloof in een God niet kan rijmen met dat wat ik om me heen zie.
Na afloop praat ik nog wat na. Ik zeg dat ik het allemaal prachtig vind, maar dat God er van mij niet in zou hoeven. Duurzaamheid is ook zonder God belangrijk. ‘Maar het gaat hier juist over God’, zegt Paulien en dan realiseer ik me dat dit mijn wereld niet is. Al ben ik wel jaloers op de gemeenschap die dit is, op de wekelijkse samenkomst waar ze een maatschappelijk thema aanraken en op de overgave waarmee ze hun geloof beleven. Op de onderlinge verbondenheid en de vriendschap. Op hun gezamenlijk begrippenkader waardoor ze in gesprekken met elkaar het eerste stuk gewoon kunnen overslaan.
Ik koester een mooie ervaring op deze zondagmorgen, maar ik zal geen deel worden van deze beweging. Omdat ik het geloof in een God gewoon niet kan opbrengen.’
Stelling:
Het is goed om regelmatig feedback te vragen van bezoekers die niet gewend zijn om naar een kerk te gaan. Wat vind jij ? Zet je het hieronder?
Greet Kappers
Het is hartstikke belangrijk om mensen te vragen hoe ze zo’n kerkdienst ervaren. Niet alleen nieuwe bezoekers, maar ook vaste kerkgangers. Daar kun je veel van leren!
Een wijdverbreid misverstand is dat mensen die naar de kerk gaan allemaal zo hevig geloven. Ik ben zelf katholiek, niet omdat ik zo vroom en gelovig ben, wel omdat ik een vermoeden heb van het bestaan van iets dat zoveel groter is dan ik/wij en dat voor mij een mysterie is. Zoals één van mijn mede katholieken het treffend verwoordt: “je gaat niet alleen naar de kerk omdat je gelooft, maar ook opdat je gelooft.’
Het leven in al z’n facetten is 1 grote weg van leren en ontwikkelen, in alle opzichten. Terwijl het beeld dat mensen in het algemeen van kerkgangers hebben is dat ze zeker weten en dogma’s aanhangen. Niets is minder waar!
Misschien is dit anders in de gemeenschap waar Paulien naar toe gaat, dat weet ik niet. Maar in onze RK zie ik dat mensen soms worstelen, niks zeker weten, niet geloven of twijfelen – en soms ook een sterk geloof hebben. Alle schakeringen zijn aanwezig, juist dat is zo mooi!
Paulien Vervoorn
Ha Greet,
In mijn kerk zijn er gelukkig ook allerlei schakeringen aanwezig. En we stimuleren het aan alle kanten om hierover in gesprek te gaan. 🙂