Gezocht: leidinggevende vrouwen in de kerk (en mannen die hen hierin steunen!)

Robert Plomp stelt dat vrouwen leidinggevende functies moeten vervullen in de kerk. En dat dat niet kan zonder dat mannen hen hierin te accepteren én stimuleren. Sterker nog, door vrouwen uit te sluiten van leidinggevende functies geef je volgens hem zelfs aanstoot.

De rode draad in zijn boek Nederlander met de Nederlanders is: geef ruimte aan het evangelie door aan te sluiten bij de cultuur. Waarom? Om zoveel mogelijk buitenstaanders te bereiken met het evangelie, dus vanuit een missionair verlangen. Om zoveel mogelijke ruimte te geven aan waar het echt om draait, namelijk het goede nieuws over de persoon van Jezus Christus.

Het boek geeft me antwoorden en het roept ook allerlei vragen op. Is het wel goed om aan te sluiten bij de cultuur? We moesten toch juist geheel anders zijn? Hoever gaan we hierin? 

  

Ik deel vier uitgangspunten uit het boek met je.

 

Creëer ruimte

Creëer ruimte voor het goede nieuws door geen aanstoot te geven met ideeën die achterhaald overkomen, bijvoorbeeld over homoseksualiteit, wetenschap en vrouwelijk leiderschap.

Paulus blinkt uit in aanpassingsvermogen. Voor de joden is hij als een jood geworden om hen te winnen (1 Korinthe 9). En in zijn uitingen over slavernij sluit hij aan bij de Griekse context, waarin slavernij de normaalste zaak van de wereld is. Paulus doet geen poging de slavernij af te schaffen. Hij heeft een ander, een hoger doel: het evangelie verspreiden.

Robert Plomp trekt Paulus’ aanpassingsvermogen door naar onze tijd. Laten we Nederlander zijn met de Nederlanders om hiermee ruimte te creëren voor het goede nieuws. Geef dus geen aanstoot door vrouwen uit te sluiten van posities in de kerk. Zulke onderwerpen leiden alleen maar af van waar het werkelijk om draait.

 

Ja, maar hoe zit het dan met die zwijgteksten?

 

Uiteraard is er veel meer te zeggen over de positie van de vrouw. Dat doet Robert ook. Zijn conclusie komt erop neer dat er nergens in de Bijbel een absoluut stiltegebod staat. Denk maar aan Mirjam, Hulda, de vrouwen bij het graf, Lydia, Febe, Prisca en Junia. In de brief aan de Romeinen (de langste brief) heeft Paulus het nergens over vrouwelijke onderdanigheid. Tegen de Griekse christenvrouwen zegt hij echter dat ze zich moeten aanpassen aan de gangbare vrouwonvriendelijke cultuur. Als Nederlandse vrouw mogen we ons aanpassen aan de Nederlandse cultuur met alle gevolgen van dien: volledige vrijheid en gelijkwaardigheid voor mannen en vrouwen in de kerk.

 

Geef geen aanstoot

2 Korinthe 6:3: Wij geven in geen enkel opzicht enige aanstoot, opdat de bediening niet gelasterd wordt.

 

Veel gemeenten sluiten compromissen om geen aanstoot te geven aan gemeenteleden die tegen (s)prekende vrouwen of vrouwelijke oudsten zijn. Paulus schrijft op een andere manier over aanstoot geven. We zouden juist aanstoot geven aan de mensen om ons heen als we vertellen dat er in de kerk minder ruimte is voor vrouwen dan voor mannen! Daarom: vrijheid voor vrouwelijke leiders in de kerk.

 

Vraag je steeds af waarom je iets doet

Hoever ga je om Nederlander onder de Nederlanders te zijn? Dat is een spannende vraag. Kijk steeds bij jezelf naar binnen en vraag je af wat je motivatie is. Wil je op de barricades voor gelijke rechten of is het je te doen om het goede nieuws?

 

Aanvaard verschil van mening

Het pleidooi van Robert Plomp geeft me extra motivatie om te (s)preken als vrouw:

• afrekenen met het beeld dat we in de kerk al jaren zouden achterlopen,
• ruimte geven aan het goede nieuws dat Jezus relevant is in het hier en nu van deze maatschappij.

 

Je weet dat ik de vrijheid voel als vrouw te (s)preken en vrouwen én mannen hierin te trainen. Als jij daarover anders denkt: even goede vrienden of vriendinnen. Dat klinkt als een open deur – en toch is het geen open deur. Volgens mij lopen we namelijk allebei risico’s.

 

Ik loop het risico dat ik jou aanstoot geef. Dat vind ik uiteraard vervelend. Meer dan dat. Ik word verdrietig (en soms boos) om verdeeldheid. Ik vind het alleen nog erger als ik iemand die niet gelooft aanstoot geef en een struikelblok ben.

Om eerlijk te zijn: ik loop niet alleen het risico dat ik jou aanstoot geef. Er is ook een kans dat ik op je neerkijk. Want stiekem vind ik natuurlijk iets van de opvatting dat vrouwen geen leiding mogen geven.

 

Nu ik dit toegeef, vraag ik jou ook open te zijn … Veroordeel jij mij misschien om de keuzes die ik hierin maak?

 

Laten we in Gods naam proberen elkaar steeds weer te vinden. Dat kan alleen in Christus die jou en mij aanvaardt. Man, vrouw, homo, hetero, zwijgende vrouwen én (s)prekende vrouwen.

 

Daar word ik stil van …

 

 

Deze blog verschijnt naar aanleiding van het boek Nederlander met de Nederlanders van Robert Plomp (van Vrome praatjes).

Ter info: ik schrijf slechts over de hoofdstukken die met de leidinggevende vrouw te maken hebben. De hoofdstukken over wetenschap en homoseksualiteit laat ik rusten.

 

Ik wil meer blogs lezen over (s)prekende vrouwen
 

Bron foto: Pixabay